dokunmak..dokunulmak..dokunulmazlik...

bir varmis bir yokmus...

yedi tepeli sehrin tepelerinden birinde,kulede yasayan bir kiz varmis...

ama sevgilisi tirmansin diye sarkitacak uzun saclari yokmus kuleden asagiya..zaten sevgilisi de yokmus...

bir varmis...birdirbir varmis...bir kiz varmis...kimse ona dokunmazmis..

geceleri gizli gizli aglarmis kiz...birine sarilmanin hasretiyle yanarmis...

derken bir gun atsiz,katsiz biraz da hatsiz bir genc gelmis yoreye...yaban ellerden gelmis..yabanmis

genc kiza gulmus..kizin ici isinmis...

genc kiza dokunmus

iste o an cok cok cok kotu bir sey olmus...genc kizin ellerine kramplar girmis..kipirdatamaz olmus parmaklarini..adama dokunmak istemis..yapamamis...

megerse bedeni uzun zaman sonra bir baskasinin tenine yakin olmanin dayanilmaz heyecanina tepki veriyormus...

dokunulmamanin cezasi dokunamamak olmus...

halbuki o ne cok istemis..hep istemis...isterik olmus...



icindeki yogunlugu derinligi paylasmanin baska yolu yokmus ki

paylasmanin daha guzel bir yolu yokmus

ki....



kac kisiye gercekten sariliriz hissederek?

sevisirken gercekten dokunuruz?

tenine..

kalbine...

ilk hemsirenin elleri miydi tenine dokunan

annenin kosulsuz sevgisi tenine gecen

babanin guven vericiligi

ilk askinin titresen heyecani

dostunun agladigin omzu

kedinin kopeginin karni

baska bir bedeni ilk kesfettigin an

yagmurun,ruzgarin oksamasi

sonra ...

sonra itis kakislar sehrin jungle'inda

duygusuz sevismeler



istiflenmis uzak bedenler

yarim el sikismalar...


ne zaman bu kadar uzak kaldik digerinden?

ne zaman dokunmadan sevmeyi ogrendik,ogrettik?




hiza yenilip duygulari kaybettik?

neden sarilip duramadik zamani unutarak?


bir zamanlar kocaman bir sehirde yasayan bir suru insan varmis

dokunmamislar

dokunamamislar

dokunulmamislar




dokunulmaz olmuslar



politik olmuslar,politikaci olmuslar



sonra kendilerine bir ad bulmuslar
 

insanlik olmuslar

insanlik...