yaslanmak...

 

30 yasima girdigim gun annem bana bir yuzuk hediye etti...

elmas...

elmas cok guzel bir seymis...isigi kirisi,dokusu,yasamasi,nefes alisi...

o gunu hatirliyorum:elmasti

zaman goreceli biliyorum..anliyorum...sanki benim gorecem degisti..sanki daha bir hizli hersey o gunden beri..o gun elmasti..

yasanmisliklarima kocaman guzel kutular yapiyorum,dislari mor kadife kapli...sonra onlarin yanina kendimi koyuyorum..o zamanki beni..kapatiyorum  kutuyu sikica...ustune biraz macun dokuyorum,yesil ve civik..ellerime bulasiyor. ellerimi yikiyorum..

kutuyu ve beni dolabin ustundeki kapagin ardindaki gizli bolmeye atiyorum..kapatiyorum..mavi...sicak bir mavi oluyor etraf..

yeniye diyorum..onune bak..sirtinda tasima eskileri..

kendininkileri...baskasininkileri..

at gitsin ..

yaslanmadim..buyuyorum..birgun mor kadife kutulari arar miyim bilmiyorum..yesil macunu ellerimle acar miyim..elimi yikamadan gururla tasir miyim izlerini..onume bakiyorum...

bugun buyuyorum..